Maradona was in zijn glorietijd de beste voetballer ter wereld en volgens sommigen de beste aller tijden. De immens begaafde Maradona was gezegend met een subtiel balgevoel en weergaloze controle, een gevaarlijk linkerbeen en een flitsende versnelling. Het was dan ook geen wonder dat hij in 1982 voor het recordbedrag van € 6,7 miljoen naar Barcelona vertrok, waar hij twee ontnuchterende seizoenen doormaakte. Hij ging in 1984 voor een nieuw recordbedrag van € 8 miljoen naar Napoli, dat hij aan het einde van de jaren 80 de dubbel (1987) en de UEFA Cup (1989) bezorgde.
Hij nam voor Argentinië deel aan het WK 1982, en bracht als aanvoerder in 1986 Argentinië de wereldtitel. Hij scoorde na fantastische solo’s tegen België en Engeland en werd uitgeroepen tot Voetballer van het Toernooi. Hij was opnieuw aanvoerder op het WK 1990 in Italië, waar Argentinië in een teleurstellende finale van West-Duitsland verloor. Wegens drugsgebruik werd hij vijftien maanden geschorst. In 1993 keerde hij terug naar Argentinië. Hij nam deel aan het WK 1994, maar werd na een dopingcontrole naar huis gestuurd. Maradona, de geniale voetballer die zijn uitzonderlijke talent door genotzucht verkwanselde, werd samen met Pelé door de FIFA uitgeroepen tot Voetballer van de 20e Eeuw.